Wow, de spreekwoordelijke kogel is door de kerk. Ik ga starten met Rainbow Tai Chi lessen voor zwangere vrouwen en nieuwe moeders! Op een nieuwe locatie; Gezondheidscentrum De Basis in Weert. ‘Super excited’ ben ik, en in deze blog vertel ik iets meer over het hoe en waarom van de lessen.
Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik erachter kwam zwanger te zijn. In het ziekenhuis in Kathmandu nog wel, waar ik op dat moment was voor een vrijwilligersproject. In mijn vorige blog lees je iets over de verbazing die ik daarover voelde, aangezien het voor mij alles behalve vanzelfsprekend was dat ik uberhaupt zwanger zou/ kon worden.
In de eerste blije uurtjes daarna kon ik het prachtige nieuws delen met mijn gastouders daar en mijn allerbelangrijksten thuis (Robin kon ik pas twee dagen later bereiken, die zat in de Himalaya’s). Snel daarna kwamen de eerste zorgen; ik zou nog vier maanden op reis zijn, was dat wel verstandig? Wat als er iets mis zou gaan en ik ver van huis zou zijn? Kon ik nog wel vliegen, en al die lange busreizen maken? Wanneer dit soort zorgen en angsten opkomen, pas ik direct de Rainbow Tai Chi tools toe die ik in de afgelopen jaren heb mogen leren van mijn leraar Tai Chi Master Choy. Loslaten van de angsten, balanceren met een gevoel van vertrouwen, en terug komen bij rust en vrede in mezelf. Ik besloot dat het misschien wel heel bijzonder en fijn kon zijn om de eerste helft van mijn zwangerschap op vakantie te zijn!
Ik en Robin pasten onze plannen aan naar een minder avontuurlijke en meer relaxte vakantie, hoewel India nooit gegarandeerd relaxt is :D. Al snel kwamen we een heel bijzonder Italiaans stel tegen die op reis waren met hun kleine kindje, en met wie we deelden over onze prille zwangerschap. Zij vertelden ons, of vooral mij, dat het zo zo belangrijk is om die negen maanden zwangerschap te gebruiken ter voorbereiding op het nieuwe leven. Ze raadde ons een aantal boeken aan en deelden hun eigen ervaringen. Ik switchte van ‘we zien in Nederland wel’ naar ‘ik heb vier maanden alle tijd om me meer te verdiepen’! Ik las wat, maar zocht vooral naar een manier om direct contact te maken met dit leventje en wezentje in mij. Hoe klein ook, er leefde daar iets!
Via het luisteren naar mijn lichaam, mijn hart, mijn buik en de energie die daarin rond ging, begon ik het nog onzichtbare ding in mijn buik als iets levends te ervaren. Een mensje op zich met zijn/ haar eigen kenmerken en bedoelingen in dit leven, wow! Er waren ook genoeg momenten dat ik niets voelde, soms zelfs vergat dat ik zwanger was, maar af en toe liet het wezentje in mijn buik ineens iets van hem/ haar merken. Een spontane blijheid die opborrelde, of een gevoel wat voor mensje dit zou worden…
Waar ik me ook erg van bewust was, was hoeveel wij nog hetzelfde waren en hoeveel hij voelde wat ik voelde. ‘Als je maar relaxt bent…’ was iets wat ik veel las als grootste advies tijdens de zwangerschap. Maar ja, wie voelt zich nu 24/7 relaxt, zelfs op een tropische vakantie! Dus dit ging soms gepaard met een schuldgevoel als ik na 15 uur uitgeteld in de bus zat, ziek was van het eten daar of gewoonweg niets anders kon krijgen dan noodles met saus. Ook dit waren momenten waarop de Rainbow Tai Chi tools essentieel waren om weer balans te vinden, bijvoorbeeld door mezelf te bedanken voor het doen van mijn best!
De weken en maanden in Nepal en India vlogen voorbij, en toen kwam het moment dat we op precies de helft van de zwangerschap terug vlogen naar Nederland. Met buik, en met een afspraak in de eerste dagen erna bij de echoscopiste en verloskundige. We zouden het wezentje gaan zien! Tijdens de echo bleek alles perfect in orde te zijn, de baby zelfs een klein beetje voor te lopen qua groei, dus het Indiase dieet was zo slecht nog niet geweest. We vonden een plekje om te wonen (ook hierin zijn de Tai Chi tools enorm waardevol geweest), ik vond wonder boven wonder een bijbaan met mijn buik, en konden deel twee van de zwangerschap gaan beleven!
Een van de eerste dingen die ik moest gaan doen in Nederland, was bloed prikken in het ziekenhuis ter controle. Daar aangekomen ging ik in het kamertje met gordijntje zitten waar geprikt werd, deed mijn ogen dicht, kneep in mijn vuisten en was klaar om geprikt te worden. Maar voordat dat gebeurde vroeg de vriendelijke verpleegster aan mij; ‘vind je het spannend?’ ‘Een beetje’ , zei ik eerlijk. Bloed prikken heb ik nooit fijn gevonden, een kleine angst voor de korte pijn is er toch altijd. Maar toen ik opstond en wegliep na de prik, kwam ineens het besef dat ik straks een kind moest gaan baren! En ik was al bang voor een prikje! Zo veel pijn heb ik in mijn leven nog niet gehad, weinig oefen materiaal zeg maar, dus ik begon te twijfelen of ik het wel aan zou kunnen.
Als zwangere besef je je maar al te goed dat er geen weg terug is, je kunt alleen maar vooruit, en dit gevoel wordt alleen maar sterker naarmate de bevalling dichter bij komt. Het loslaten en zinken hierin is voor mij zo essentieel geweest, en steeds weer terug komen bij vertrouwen in de natuur. In moeder natuur, en dat ik slechts hoef toe te laten wat er van nature gebeurt, wat wij vrouwen van nature kunnen. Helaas vond ik in de zwangerschapscursussen die gegeven werden in de omgeving, niet de steun die ik nodig had. Yoga kwam het dichtste bij, maar ik ben niet zo van de yoga, ik ben meer van de Tai Chi ;).
Ik werkte met mijn angst voor pijn, groeide mijn vertrouwen in mijn lijf en natuur, en kreeg zelfs op een manier zin in de bevalling! De avond voordat ik zou bevallen, zei ik tegen Robin dat ik er wel klaar voor was. Het was volle maan en samen met Robin deden we onze Tai Chi in het maanlicht. Die nacht om middernacht braken mijn vliezen. Alsof het uit een boekje komt, maar het was echt! De bevalling heb ik elders al beschreven, en ik heb ervaren dat het allereerste goed tijdens bevallen is, los laten van elke verwachting. Verwachtingen zijn de ‘bitch’. Dus mijn grootste focus tijdens het bevallen was het toepassen van de eerste Tai Chi fundamental; ‘let go’! Ik kon de fysieke oefening niet doen, maar het wel denken en voelen.
De bevalling is niet perfect geweest, maar ik ben er wel 100% tevreden over! Wat voor mij zo belangrijk is geweest, is een vertrouwen in mijzelf en alles wat er gebeurde op dat moment. En volgens mij is dat de enige en broodnodige voorbereiding voor elke vrouw. De wijsheid zit al in je, je moet er alleen bij komen, het vertrouwen en volgen. Mensen om je heen verzamelen die je daarin steunen en begrijpen, en gaan met die banaan!
Ik geloof in de kracht van de natuur, van moeder natuur, van elke vrouw, en van de Tai Chi tools om daar zo dicht mogelijk bij te komen en blijven. Mijn verloskundige schreef na de bevalling over mij; Mama was zo sterk en had een vertrouwen uithoudingsvermogen en doorzettingsvermogen dat ik zelden zo gezien heb.
Dit is echt dankzij de tools, die ik graag met andere zwangeren deel die daar open voor staan. Wat zijn die ‘tools’ dan? Ze gaan over loslaten, vertrouwen, liefde voor jezelf, je baby en anderen, je gevoel leren kennen en volgen, en geluk in jezelf groeien. Het zijn oefeningen die we niet alleen fysiek samen doen, maar die je tegelijkertijd ook toepast op emotioneel, mentaal en spiritueel vlak. Het komt van eeuwenoude Chinese traditie en natuurlijke wijsheid, die nooit zal veranderen.
De lessen stoppen niet na de bevalling… Sterker nog; met minder tijd voor jezelf en het veranderen in een verzorgende moeder, is loslaten nu echt niet meer te vermijden. Dus nodig ik ook jonge moeders uit voor de lessen, die net als ik in deze fase iets nodig hebben om in tot rust te komen en weer bij zichzelf te komen. Ik geloof bovendien dat we als zwangere- en jonge moeders veel van elkaar leren!
Kom eens een les bij mij proberen; aan het einde van de eerste les kun je beslissen of je meedoet met de 9-weekse cyclus of niet! De eerste les vindt plaats op zondag 1 maart om 10.15 uur. Voor meer praktische info kun je klikken op deze link of kijken op onze facebook pagina. Je mag me ook altijd een berichtje sturen als je iets te vragen hebt!
English 
Nederlands